W odróżnieniu od przekładni pasowych w przekładniach łańcuchowych nie wymaga się w zasadzie stosowania napięcia wstępnego. Prawidłowe napięcie wstępne łańcucha zapewnia zgodność teoretycznej (według wymiarów przekładni) i rzeczywistej długości łańcucha, przy czym dla zapewnienia dobrego układania się łańcucha na kołach wymagany jest nieznaczny zwis, wynoszący 1 – 2% rozstawienia osi kół.
Zwis łańcucha w praktyce
W praktyce napięcie uzyskuje się więc pod wpływem ciężaru łańcucha i korzystnego ułożenia kół. Osie kół należy umieszczać w poziomie lub pod niedużym kątem, do poziomu (<60º) przy czym korzystniej jest, gdy część czynna cięgna jest na górze. Niedostateczne napięcie cięgna, powodujące tendencje do spadania łańcucha, występuje przy pionowym ustawieniu cięgna lub w przypadku wałów pionowych.
Regulacja zwisu łańcucha
Regulacja zwisu łańcucha może być przeprowadzana przez przesuwanie osi jednego z kół (sposób korzystniejszy) lub przez stosowanie rolek napinających – podobnie jak przy regulacji napięcia pasów.
Wyciąganie się łańcucha wywołane jest głównie zużyciem przegubów oraz ścieraniem połączeń tulejka – sworzeń co w konsekwencji obniża zdolność łańcucha do przenoszenia obciążeń. Dla przedłużenia żywotności łańcucha usuwa się czasami ogniwa. Ze względu na bezpieczeństwo użytkowania dopuszcza się usunięcie maksymalnie dwóch ogniw, czyli skrócenie łańcucha w granicach do 1,5%.
Ustawienia płaszczyzny osi kół łańcuchowych:
a, b) korzystne, c) niekorzystne, d, e) bardzo niekorzystne